Το κόρνο ή γαλλικό κόρνο (ιταλικά corno από το λατινικό: cornu που σημαίνει κέρας) είναι χάλκινο πνευστό με σπειροειδές σχήμα που καταλήγει σε μια μεγάλη ανοιχτή καμπάνα.
Αν και η ιστορία του είναι πολύ παλιά στα χρόνια, σαφώς όχι με τη σημερινή του μορφή, οι νεότεροι πρόγονοί του είναι τα κόρνα της μεσαιωνικής Ευρώπης. Τα χρησιμοποιούσαν κυρίως για το κυνήγι και τις στρατιωτικές δραστηριότητες. Προς τα τέλη του Μεσαίωνα, τα κόρνα απέκτησαν πιο μακρύ σωλήνα, ο οποίος για πρακτικούς λόγους έγινε σπειροειδής καθώς και συγκεκριμένα επιστόμια.
Κατά τον 18ο αιώνα, κι έπειτα από σειρά αλλαγών και βελτιώσεων, τα κόρνα έγιναν μέλη της ορχήστρας. Η κυριότερη αλλαγή ήταν η ένταξη των βαλβίδων στο όργανο όπου του επέτρεπε πλέον τόσο μεγαλύτερες δυνατότητες στον τρόπο παιξίματος όσο και στην έκταση του.
Ή βασική κλίμακα τού Κόρνου είναι αυτή Ντο. Το Κόρνο δεν ηχεί όπου γράφεται. Μόνο με εξαίρεση τού φυσικού Κόρνου και τού Κόρνου σε Ντο (κόρνο άλτο.)
Ή γραφή τής χρωματικής κλίμακας του, γίνεται πάντα ανάλογα με το τονικό ύψος τής φυσικής κλίμακας του. Με τον ίδιο τρόπο δίνεται και ονομασία του
π.χ. Κόρνο σε Σι♭, Κόρνο σε Φα κ.α.
Στις μέρες μας έχει επικρατήσει μόνο η γραφή σε Φα. Με αποτέλεσμα, ακόμα κι αν ό εκτελεστής χρησιμοποιεί ένα Κόρνο σε Σι♭, μεταφέρει την παρτιτούρα σε Φα.
Κάποιοι από τους σπουδαιότερους κορνίστες που έχουν περάσει από την μουσική είναι: Dennis Brain (20ος αι), Hermann Baumann, Dale Clevenger κ.α.

Τάξεις αναλυτικά: